De onderdaan bracht koningin Floppy een grote schaal natvoer. Helaas was koningin Floppy er niet. De bedienden zochten overal, maar ze konden koningin Floppy nergens vinden.
De bedienden brulden heel hard: “Koningin Floppy! Uwe majesteit, uw eten is klaar!”
Maar helaas reageerde ze op de roep van geen enkele slaaf. Toen moest helaas die gekke kluizenaar koning worden. Hij maakte altijd spiegels en eetbakjes voor Zijne Hoogheid.
“Wat zijn uw wensen, Uwe hoogheid?” vroeg een onderdaan aan de gekke kluizenaar die nu koning was.
De koning sprak: “Ik schakel een ridder in om koningin Floppy te redden.”
“Wacht, kunt u niet beter de prins vragen of hij koningin Floppy kan redden?” vroeg de joker, die met trillende benen de kamer van de koning kwam binnenstormen.
“Trek jij mijn bevel in?” riep de koning.
“O, hemeltje, nee. Ik trek uw bevel niet in!”
“En dan ook nog liegen,” zei de koning. “Genoeg! Voer die joker aan de wurgslangen!”
“Nee, alstublieft! Ik deed alleen maar een voorstel. Maar als u dat niks kan schelen, dan is dat goed,” zei de joker, “maar laat me leven, alstublieft. Ik heb vier kinderen en een vrouw.”
“Zorg dat hij ophoudt,” zei de koning. “Maar mischien is het wel een goed idee om de pr… prins er bij te halen, slaaf. Wie had dit geweldige idee?”
“De joker.”
“De joker?” vroeg de koning verbaasd. “Haal de joker hierheen,” zei hij.
Toen de slaaf met de joker aankwam kreeg de koning alleen nog wat botten en een jokerpak te zien.
“Slaaf, toon de joker.”
“Hier is hij dan.”
“Slaaf, toon de joker.”
“Ja, zei de slaaf. “Hier is hij.”
“Ik zie alleen maar wat botten en een pak.”
“Nee, u ziet het verkeerd. Dit is de joker,” zei de slaaf.
“Mijn ogen hebben het nooit mis en zien dat dit afgebroken skeletstukken zijn en een dof pak,” zei de koning. “Natuurlijk, de wurgslangen hebben hem op gegeten. Natuurlijk,’ zei de koning. “Stuur de prins hier.”
“U wou me spreken?” zei de prins.
“Ja,” zei de koning. “Prins, gij krijgt een missie. Uw missie is koningin Floppy redden.”
“Ligt koningin Floppy niet lekker in haar bed,” vroeg de prins.
“Nee, ze is ontvoerd door de gemene tovenaar Rico.”
De prins ging op pad. Daar zag hij een oud huisje met een schoorsteen uit 1992 die nog al erg veel rookte. Toen wist de prins het zeker. Het was het huisje van de tovenaar.
De prins stormde binnen en riep: “Geef koningin Floppy terug!”
“Oké, maar op een voorwaarde. Jullie geven mij recht op de troon, omdat ik recht heb om koning te worden. Alleen dan geef ik koningin Floppy terug.”
“Goed, je krijgt je wereldheerschappij,” zei de prins. “Kom maar naar het koninkrijk, dan word je gekroond.”
De tovenaar ging mee en toen zei de prins: “Sluit die schurk op,” riep de prins.
“Ik begrijp het niet,’ zei de tovenaar, die snel werd op gesloten.
De tovenaar riep: “Jij, jij hebt me erin geluisd!”
“Dat klopt,” zei de prins.
En de tovenaar zat opgesloten en koningin Floppy was weer koningin en de kluizenaar was weer een kluizenaar. Alles was weer goed. Maar de kluizenaar dacht wel even aan het moment hoe het was om koning te zijn en dacht aan de verwennerij. had hij toch maar niet de prins moeten sturen en gewoon koning moeten blijven. Nou ja, voor de rest was alles goed.
The End