Het was een mooie dag. Ivor en Sikko zaten in het park. Het was vrijdag. Toen zagen Ivor en Sikko de stewart.
Sikko zei tegen de stewart, ‘He, stewart wat doe jij hier?’
‘Ik wou vragen of jullie me konden helpen bij een zeer belangrijke missie.’
‘Dus we gaan dus op spionage.’
‘Ja.’
‘Wat is de beloning?’ zei Sikko een beetje gierig.
‘Spionage is op zich zelf al een beloning,’ zei Ivor.
‘Maar wat is de misssie?’ zei Sikko niewsgierig.
‘Dat vertel ik wel in de Hephen,’ zei de stewart.
‘Wat is de Hephen,’ zeiden Sikko & en Ivor.
‘De Hephen is een trein.’
Ze gingen via de jeep naar het treinstation. Net voor ze in wouden stappen zei de conducteur, ‘Halt jullie komen er niet in zonder een backstagepas.’
‘We hebben geen backstagepas nodig. Wij…’
‘Ho eens even. Iedereen heeft een backstagepas nodig.’
‘Sorry hoor meneer. Maar wij proberen een dier te redden.’
‘Ja hoor. Dat zeggen ze allemaal.’
‘Dat zeggen ze allemaal? U kunt hier niet staan en zeggen dat zeggen ze allemaal.’
‘He, de lokomotief start de trein.’
‘Nou hebben we de Hephen gemist.’
‘Wacht eens even. Er komt over een uur, twee minuten en 49 seconden een niewe trein aan.’
‘Maar het stond al vast dat we de Hephen zouden nemen,’ zei Sikko.
‘Wanhopige tijden vragen om maatregelingen,’ zei stewart.