Flynn en ik zitten te eten. Hij eet frietjes en ik salade.

‘Ik heb zelden zo lekker gegeten,’ zeg ik. ‘Dat zeg ik wel vaker, he?’

‘Ja,’ zegt Flynn, ‘en dan is het eigenlijk niet zelden.’

Ik verzamel een paar koperen muntstukken om op de plaatsen in de tuin te leggen waar we mieren zien.

Dan zegt Flynn ineens:

Nu weet ik waarom rijke mensen nooit mieren hebben.

Waarom niet?

Nou, mieren houden niet van geld.

Waarom heet een cirkel eigenlijk niet nulhoek?

‘Neem nou een voorbeeld aan een baviaan. Die herkent woorden. Als je zegt “ga zitten” gaat ie gewoon zitten. Dan denkt ie niet: wat staat hij nou te wauwelen.’

Ik ben het roerend met hem eens, maar leg Flynn nog wel even het verschil uit tussen ‘neem nou een voorbeeld aan’ en ‘neem nou bijvoorbeeld’.

Als we nou allemaal meer een voorbeeld zouden nemen aan een baviaan, zouden we over dat onderscheid helemaal niet hoeven na te denken.

Als Flynn naar bed gaat, besluit hij dat alleen de dieren mee mogen die mee hebben gekeken naar de film en die zoogdieren zijn of op het land leven.

Als hij kijkt naar de dieren die hij mee wil nemen, probeert hij allerlei uitzonderingen te verzinnen waarom sommige dieren toch mee in bed zouden mogen. Zo is er bijvoorbeeld de murene: ‘Een vis leeft ook op het land, want je denkt toch niet dat het water van de zee gewoon in de ruimte zweeft!’

‘Je bent echt aan het groeien, man,’ zeg ik tegen Flynn. ‘Kijk eens hoe ver je al bij mij komt.’

We zijn naar zijn kleren aan het kijken. Welke broeken zijn nu echt te kort geworden.

Het is even stil en dan zegt Flynn ineens:

‘Als ik zeg dat ik een groeiziekte heb, denken kinderen altijd dat ik zo blijf.’

‘O, noem je het een groeiziekte? Dat is slim.’

‘Ja, want een hartafwijking is jouw taal, maar een groeiziekte is hun taal.’

Ik heb zo’n dorst dat mijn tong knort.

Eigenlijk bestaat er geen ongeluk.
Het is gewoon iets dat gebeurt.
Of het nou erg is of niet.

Alles is eigenlijk niets. Want iets dat alles is, bestaat niet. En iets dat niet bestaat, is er niet. En iets dat er niet is, is ook niets. Dus eigenlijk is alles om ons heen alles maar ook niets.

Flynn: Weet je wat een onbeleefd complimentje is? Als iemand zegt: “Mevrouw, wat moedig dat u zich in deze outfit durft te vertonen.”